تاریخچه‌ی تولید تایر، داستانی پر فراز و نشیب

 لاستیک مستحکم‌ 

 در سال 2019، مصرف‌کنندگان 88 میلیون خودرو خریداری کردند. به نقل از  آژانس بین‌المللی انرژی ، علیرغم اینکه  در سال 2020 خرید خودرو به 73 میلیون کاهش یافت، انتظار می‌رود آمار خریداری خودرو مجدد  افزایش یابد. همچنین به گفته‌ی  آقای آندرو چسترتون (از نویسندگان وبلاگ سایت Carsguide) ، در سال 2016، در سراسر جهان  حدود یک میلیارد و 320 میلیون خودروی سواری، کامیون و اتوبوس  در جاده‌ها حضور داشتند. به گفته‌ی آقای آندرو چسترتون، این آمار تا  سال 2036 به بیش از دو برابر آمار سال 2016 یعنی در حدود دو میلیارد و 800 میلیون وسیله‌ی نقلیه  خواهد رسید. اگر تلاش‌ها و فعالیت‌های افرادی چون "چارلز گودیر" نبود، هیچ کدام از این وسایل نقلیه عملکردی نداشتند. اگر شما یک شاسی، موتور و سایر لوازم خودرو را فراهم کنید اما تایر خودروی خود را فراهم نکرده باشید، وسیله‌ی نقلیه‌ی شما قادر به حرکت نیست و کاربردی ندارد.

 در سال 1844، بیش از پنجاه سال قبل از ظهور اولین تایرهای لاستیکی روی خودروها، آقای گودیر فرایندی موسوم به وولکانش (Vulcanization) را اختراع کرد. طی فرایند وولکانش، لاستیک تایر تحت  حرارت بالا  قرار می‌گیرد و  گوگرد (سولفور) لاستیک از آن جدا می‌شود.
پ.ن.: در سال 1735، دانشمند فرانسوی موفق به کشف گوگرد در جنگل آمازون کشور پرو شد.

نتیجه‌ی فرایند وولکانش ایجاد لاستیکی  ضد آب و مناسب برای زمستان  بود. همچنین،  انعطاف‌پذیری لاستیک  نیز حفظ می‌شد. به دنبال ادعای گودیر مبنی بر اختراع فرایند وولکانش، گودیر با مخالفت‌ها و چالش‌هایی مواجه شد اما در نهایت در دادگاه، گودیر از اختراع خود دفاع کرد و امروزه از او به عنوان  تنها مخترع لاستیک وولکانیزه  یاد می‌شود. اهمیت اختراع گودیر طی سال‌های بعد برای مردم آشکارتر شد.

 تایرهای با قابلیت باد شدن 

در سال 1845،  رابرت ویلیام تامسون  (تولد: سال 1822، وفات: سال 1873)  اولین تایر با قابلیت باد شدن از جنس لاستیک وولکانیزه را اختراع کرد. علیرغم  کارکرد بسیار خوب  این اختراع، تولید آن از  لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نبود.

این مشکل توسط  جان دانلوپ  (تولد: سال 1840، وفات: 1873) – دامپزشک اسکاتلندی که به عنوان  اولین مخترع تایر با قابلیت باد شدن به صورت عملی  می‌باشد – برطرف شد. البته اختراع او برای تایرهای خودرو نبود بلکه هدف او ساخت تایرهایی برای دوچرخه‌ بود. هفت سال بعد ، حوزه‌ی تایر مجدد دستخوش تغییر شد. آندره میشلن و برادرش ادوارد – که پیش از این تایرهایی با قابلیت جدا شدن را برای دوچرخه‌ طراحی کرده بودند – اولین کسانی بودند که تایرهای با قابلیت باد شدن را روی خودرو استفاده کردند.

متاسفانه طرح میشلن و برادرش ادوارد دوام چندانی نداشت تا این که  در سال 1911، فیلیپ استراس طرح استفاده از تایر و تیوب پر از باد را برای تایرهای با قابلیت باد شدن ارائه داد.  این طرح آقای فیلیپ استراس با موفقیت همراه شد.

 گوشه‌ای از پیشرفت‌های ارزشمند در زمینه‌ی تکنولوژی تایرسازی 

 در سال 1903 ، شرکت تایرسازی گودیر اولین تایر تیوبلس (بدون تیوب) را اختراع کرد. البته، این تایر در قالب وسیع تا سال 1954 مورد استفاده قرار نگرفت.

 در سال 1908، فرانک سیبرلینگ تایرهای حفره‌دار با چسبندگی بالا به جاده را اختراع کرد.

 در سال 1910، شرکت تایرسازی گودریچ تایر با عمر بالاتر را از طریق اضافه‌کردن کربن به لاستیک تایر اختراع کرد. همچنین، این شرکت اولین لاستیک ساختگی از جنس ماده‌ای موسوم به  کمیگام  را در  سال 1937  ساخت.

 در سال 1936 ، اولین تایرهای مناسب جاده‌های برفی برای خودروهای سواری توسط شرکتی فنلاندی اختراع شد. این تایر از  بهترین تایرها  در صنعت تایرسازی می‌باشد و تولید آن همچنان ادامه دارد.